Vorige week was Colruyt in het nieuws omdat het door een prijzenoorlog met Pepsi bepaalde producten niet meer in de rekken had. Deze week verzamelen verschillende Boeren hun krachten om in een open brief de lage prijzen aan te klagen die ze van de supermarkten krijgen. De kranten kopten:

“Dan moeten de leveranciers gaan besparen en saneren of verhalen ze de kosten op de zwakste schakel uit de keten. En dat is bijna altijd de boer die de basisproducten levert.”

Marijke Degezelle kroop hierop in haar pen:

Beste Colruyt,

Ik koop al jaren Lays, gewoon omdat ik dat de lekkerste chips vind. Geen goedkopere Croky, geen pirato chips van de Aldi, ook niet van Lidl, nee, ik betaal meer voor Lays die ik meestal in de Colruyt groep koop. Ik had ook al die lege schappen gezien en dan de krantenkoppen. Dat dit uiteindelijk meestal bij de zwakste schakel in de keten terecht komt: de boer! Dit smaakt zo wrang!!! Alle producten van de boer moeten aan de hoogste eisen voldoen! Lastenboeken, kwaliteitslabels, en als het even kan nog liever strenger dan de Europese normen… Dit geldt zowel voor groenten, fruit als vlees, als plant en potgoed of om het even wat… En komt er een ’s chandaal’ boven, zal het grootwarenhuis nog wel extra zijn leveranciers controleren… (cfr slachthuizen)

Maar als het over prijsvorming gaat, dan spreken we plots een andere taal!?

Ik heb het hiermee zó gehad…