koes-te-ren (koesterde, heeft gekoesterd)

1. verwarmen: zich in het zonnetje koesteren
2. liefderijk verplegen
3. bij zichzelf in stand houden: hoop koesteren

Ik herinner me het nog héél goed. Ik hapte naar lucht.

Wij hapten naar lucht toen we een tijd terug door zuivelreus FrieslandCampina aan de kant werden geschoven. Het voortbestaan van ons bedrijfje stond op losse schroeven, ons hebben en houden, ons zorgvuldig uitgebouwde leven. Help!

Men zegt wel eens dat het menselijk brein in staat van paniek terug kan vallen in een soort ‘vluchtmodus’. Het lijkt wel te denken: “Ik wil hier weg!”, geeft de opdracht adrenaline aan te maken en de spieren in gereedheid te brengen. Wel, onze breinen zijn dus niet anders, want wij wilden weg uit de anonimiteit van de bulkproductie. We wilden onze koeien melken in een kringloop, stoppen met ons krom te werken voor een ander zijn onstilbare dorst naar geld en macht en nog meer geld. We wilden de biologische toer op met ons bedrijfje met onverdeelde aandacht voor onze koeien, omgeving en levensvisie. Die weg wilden we initieel inslaan na 10 jaar van zodra we financiële ademruimte kregen.

Maar eerst kwam FrieslandCampina. En haar voorhamer. U wel bekend.

Man, wat hebben we brieven geschreven, gevloekt, gehuild en FrieslandCampina verwenst. Terwijl…we haar eigenlijk ook kunnen bedanken.

In mijn ‘Ode aan Boer Klaas’ sprak ik over hoe FrieslandCampina ons bedankte voor onze inzet. Wel, die inzet van Klaas is nog altijd dezelfde: nog steeds met hart, ziel, enthousiasme en zo’n mooie glinstering in z’n ogen blijft hij aan de slag. Jaklien is nog steeds haar eigenzinnige zelf, en dat is maar goed ook want zo hebben we’t graag.

Dus bedanken ja, want door hun egoïstische bedrijfsstrategie is er voor ons op persoonlijk vlak eigenlijk weinig veranderd, maar hebben we op professioneel vlak wél vroeger de bio-stap durven zetten. En daar zijn we heel erg blij om.

Ondertussen schrijven we najaar 2017. Persoonlijk vind ik dat het mooiste seizoen, het najaar: het licht is dan zo mooi. Het koelt wat af en die frisse dagen worden afgewisseld met enkele late, spartelende zomderdagjes. De omgeving maakt zich klaar om de winter door te komen. En wij zijn er, onze eerste levering biomelk aan BMV is een feit!

Ik heb geen idee wat de snelheid van tijd is, maar ik heb de indruk dat de laatste twee jaar voorbij gevlogen zijn: onze grote kleine Toon gaat naar school; ons klein groot Tiesje kwam erbij; we verwelkomden kindjes; hadden onnoemelijk veel plezier met vrienden én namen afscheid van dierbaren. Mooie periodes gevolgd door de moeilijkste ooit en omgekeerd, want dat kan je verwachten van ‘t schoon leven.

Op 7 oktober beleefden we weer zo’n schoon en fijn momentje, want die dag ontvingen we ons biolabel!

Met

Open

Armen.

Samen met Klaas ga ik fier ons ‘biobord’ de grond in slaan.

En zo staan we opnieuw te springen. ha, we horen het nu alweer klinken: “Jullie zijn gek!”. Hopelijk kunnen alle Boeren het gevoel ervaren gekoesterd en gewaardeerd te worden voor hun harde werk, inzet en glinstering in hun ogen.

En ondertussen, koester ik mijn Boer.