Wie dacht dat confituur maken enkel weggelegd was voor grootmoeders, slaat de bal volledig mis. Siroop maken, je eigen bier brouwen, van appelsap naar gin: het is maar een kleine stap en helemaal in.

Voor An en Hans, producenten van ambachtelijke gin in Vlaanderen, is dit het nieuwe avontuur. Dus berg jullie retourtje wereldreis maar op, je hoeft ook geen derde keer de Himalaya te beklimmen, reizen is zo passé. De wereld in huis halen, dat is pas avontuur!

Anders gaan leven

An en Hans zijn beide kinesisten, hebben drie kinderen en delen hun passie voor reizen. Het is dan ook niet verwonderlijk dat ze allebei de drang voelden om anders te gaan leven, ‘veel dichter bij de natuur en bij wat deze ons kan bieden’. En zo kopen ze de boerderij van een oude abdij op om er een bed & breakfast van te maken. Niet alleen financieren ze zo die andere levensstijl waar ze naar snakten maar ontmoeten ze bovendien tal van mensen van over heel de wereld. “Het was als het ware een beetje de wereld in huis halen. Je hoeft niet ver te reizen om interessante mensen tegen te komen“.

De boerderij dateert uit 1566 en heeft een paar mooie, oeroude bomen. Het duurt dan ook niet lang voor de plaatselijke geschiedenisleraar de nieuwe bewoners komt bezoeken en hun groene vingers beoordeelt. Hij fluistert ze daarbij wat raad in: “daarmee kan je confituren maken, met deze plant een siroop, met die andere heb je wijn…”.

Michou en Stan

Experimenteren

Dat brengt An en Hans op ideeën en al gauw beginnen ze te experimenteren met de vlierbes, het enige dat de twee ezels, Michou en Stan, op de boerderij niet opeten en dus laten staan. Het koppel maakt er siroop van en mengt het met hun eigen bier dat ze vlakbij laten brouwen: Godisvremd, dopen ze hun biertje. Het zal hun eerste visitekaartje worden.

Van de appel en- perenbomen maken ze daarnaast nog stroop, “poepgelei” in de volksmond. De duizendtweehonderderd potjes die An en Hans deze winter vulden zijn inmiddels al de deur uit!

Breaking Bad

Op een even idyllische avond als toen ze besloten om anders te gaan leven, als toen de lokale geschiedenisleraar langskwam, besluiten An en Hans hun vrienden uit te dagen: “we maken nu al bier en confituur, maar wat als we eens onze eigen gin zouden maken met wat we in de tuin vinden, gewoon om te lachen?” En zo plukken ze wat ze vinden kunnen: tijm, rozen, lavendel en alles dat eetbaar lijkt.

Ze gaan de Breaking Bad tour op, maar dan zonder chemische of illegale stoffen. Ze voelen zich als vissen in het water en na slechts vier dagen en vele ondrinkbare samenstellingen, hebben ze dé smaak te pakken: de Strange Donkey is geboren!

(Nu moeten ze zich enkel nog herinneren welke ingrediënten er precies in hun brouwsel zaten!)

Strange Donkey is geboren!

Exotisch recept

Strange Donkey is een London Dry Gin, een betere versie van de typische jenever, die we allemaal wel kennen, door de Engelsen uit de Nederlanden overgebracht in de 18e eeuw. De London Dry Gin is geraffineerder dan de goedkope gin die eigenlijk gewoon alcohol is waar je een zakje chemische kruiden in laat weken (we overdrijven een beetje). Het geheim zit hem in de distillatie met een minimum hoeveelheid jeneverbessen, waaraan we aromatische kruiden of citrusvruchten kunnen toevoegen. Het toeval wil nu net dat de buur van de boerderij een échte citrus-kenner is: hij gaat immers op zoek naar die zeldzame soorten die hij vervolgens hier in een serre probeert te kweken. Het is zo dat we er, naar gelang de oogst, sudashi, faustrine (een lange agrum met de smaak van citroenmelisse), kaffir limoen, cederappel “Buddha Hand” en nog vele anderen terugvinden.

Bomen uit Azië en een Brits drankje: we zeiden jullie toch dat jullie die wereldreis niet meer hoefden te maken?

De artisanale mini-distillator staat in de veranda: behoorlijk pro!

De gin die Hans ons te proeven geeft is nog warm van de distillatie deze ochtend. Hij toont ons hoe zo’n distillator werkt: in de onderste lade zit water, alcohol,  jeneverbessen en al de rest zoals rozen, rozemarijn, basilicum, lavendel, oregano, citroenmelisse, citroenkruid of tripmadam naargelang de smaak die men wenst te bekomen.

De speciale winterversie is geïnspireerd op Japan en bevat juzu en thee van kersenbloesem. Als beginnelingen probeerden ze alle kruiden uit, naargelang de seizoenen, tot zelfs de hopscheut uit de tuin.

De rest van het recept kennen jullie waarschijnlijk wel: de mix wordt opgewarmd en de stoom stijgt, koud water maakt de stoom weer vloeibaar en dat gaat langs een koolfilter. De citrus aroma’s gaan als eerste weg, dan de kruiden; naar gelang de smaak die men wilt bekomen behoud je al dan niet de eerste stomen. Het is een hele kunst die Hans na een jaar van experimenteren, onder de knie begint te krijgen.

Do-It-Yourself

De eerste tweehonderd flessen, die ze als grap gemaakt hadden, zijn in één maand de deur uit gegaan. Al gauw sloeg de vonk over naar restaurants en particulieren. An en Hans proberen de vraag bij te houden en staan menig dagen in de keuken, met hun eigen handen alles te vervaardigen. Ondertussen zijn er ook tal van goodies bijgekomen en hebben ze al meer dan tiendzuidendflessen gevuld. Het ging allemaal heel snel en dus hebben ze een stuk moeten externaliseren: de distributie en het vullen van de grote flessen. Wel blijven ze zweren bij hun recept. Ze botsen op een fijne grens waar de wil om anders te gaan leven en thuis ambachtelijk te blijven produceren botst op het verder willen ontwikkelen van een succesverhaal. “Het vergt allemaal veel tijd,” zegt An “produceren, het ontvangen van gasten en hen alles uitleggen.” Het is een evenwichtsoefening om tijd te blijven maken voor hun frivole ideëen, zelfs de meest bizarre… Het verwijst ook mooi naar het citaat van Sint Augustijn op hun bierflesjes: Geluk is blijven verlangen naar wat je al hebt.

Ziezo, wat hebben we veel bijgeleerd over écht goede gin en over planten waar we nog nooit over gehoord hadden. Maar voor diegenen die willen weten waar de naam ‘Strange Donkey Gin’ vandaan komt, raden we jullie aan om het dorpsgeheim van Vremde zelf te gaan ontdekken! Cheers!