Ik schreef al eens over de slachthuizen en hoe we eigenlijk allemaal niet zo goed bezig zijn. Er zijn echter veel kleine initiatieven, die het groter geheel net iets beter maken. Kleine stapjes, misschien niet de perfecte oplossing – bestaat die wel? – , maar ze helpen ons al een stuk vooruit.

Boeren en Buren en hun buurderij is zo’n stap. (lees ook:  Boeren & buren, lokale voedselpret) Ze promoten lokale eerlijke voedselproducenten. Iemand die ik via hen leerde kennen en die dus ook aan lokale voedselpret doet, is die boer Schurmans. Hij woont hier op een boogscheut vandaan, in het landelijke Kortenaken. Ik noem hem een held van hier. Grootspraak? Misschien. Subjectief? Uiteraard.

Schurmans.

Schurmans I. is een varkensboer. Geen gewone varkensboer. Het is één van die boeren die tegen de stroom zwemt. Tegen het systeem van zo snel mogelijk én zo veel mogelijk én zo goedkoop mogelijk varkens grootbrengen. Hij hoedt varkens zoals het niet veel meer gedaan wordt. Samen met zijn vrouw – die naast het boerin zijn nog een andere job heeft – runt hij een middelgrote boerderij.

Ze telen haver en maïs zelf en voeden hiermee hun varkens. De varkensmest wordt gebruikt om de granen te voeden. Veel overschot is er niet. Ze hebben een enkele honderden varkens, wat in de varkensboerenwereld best wel kleinschalig is. Bovendien is het – voor de foodies onder jullie – een 100% Duroc ras. Topvarkens. Mooi en ja, ook lekker.Vergeet Duroc D’Olives en co, Schurmans is één van de enige met 100% Duroc vlees. Zowel papa als mama varken zijn volbloed Duroc dieren.

Dit, samen met het feit dat hij ze geen antibiotica geeft, ze iets meer plek hebben en ze langer leven, resulteert in echt lekker vlees. Vlees dat, door het lokaal bij hem kopen, ook niet echt duur is (€10/kg).

De varkens worden geslacht in een kleiner slachthuis en hun mest wordt gebruikt als meststof voor de haver en maïs. Zijn verhaal klopt. Het is alleen hard labeur en brengt weinig op. Verhalen zoals in Tielt doen de stiel geen goed. Zelf is hij niet te spreken over die toestanden.

Schurmans volgde na zijn uren – al kun je betwijfelen of je als boer wel een “na-je-uren” hebt – een slagerscursus om op termijn zelf witte en zwarte pensen en allerlei lekkers te maken. Je kan bij hem vleespakketten bestellen. Aan huis geleverd (regio Diest), af te halen in de Buurderij van Aarschot, Lubbeek en Diest, het kan allemaal.

Een dag telt 24 uren, maar vaak vraag ik me af hoe zij erin slagen dit allemaal te combineren. Een slagerscursus, een job, de Buurderij, een gezin, de boerderij, …et doet mijn ontzag voor hen alleen maar toenemen. TONNEN respect, en ja, ik zet het bewust in hoofdletters. Ze zweten, ze zwoegen, ze werken keihard. Vol overtuiging voor hun doel: beter en eerlijker vlees. Met respect en liefde voor hun dieren.

Ja, ik beveel ze aan. ­

Die Schurmans en zijn vrouw, dat zijn helden.

Helden van hier.

(Verscheen eerder al op Vaderklap en Hot Cuisine de Pierre)